Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

....θέλω ακόμα μια βόλτα.....

Θέλω ακόμα μια βόλτα έχουμε ζήσει τόσα μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα στου Αιγαίου το γλυκό θαλασσί
θέλω ακόμα μια βόλτα στης ζωής μας τα μεγάλα γιατί
θέλω ακόμα μια βόλτα να κάνουμε μαζί

θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί
θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε

θέλω ακόμα μια βόλτα έχουμε ζήσει τόσα μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα να φεύγω μόνη να γυρνάμε μαζί
θέλω ακόμα μια βόλτα στα μεγάλα μας γιατί

θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί
θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε..



.....η αφορμή για τη σημερινή μου ανάρτηση είναι ακριβώς αυτό το τραγούδι....
ένα τραγούδι που μιλάει για στιγμές...παλιότερες στιγμές...όμορφες που όσο κι αν πρέπει να καταλάβεις ότι τέλειωσαν εσύ επιμένεις να ελπίζεις ότι θα ξανάρθουν....

....γιατί άραγε να υπάρχουν μνήμες;γιατί να υπάρχουν θέλω;γιατί να υπάρχουν γιατί;τόσα αμέτρητα γιατί που πνίγονται μέσα σε σύννεφα καπνού,σε ατέλειωτες σταγόνες αλκοόλ;
....γιατί να θες να πας βόλτα με ένα συγκεκριμένο άτομο ενώ υπάρχει ένας ολόκληρος πλανήτης γεμάτος από άλλα άτομα;γιατί να θυμάσαι μόνο τις καλές στιγμές λες και οι άσχημες ποτέ δεν πέρασαν από πάνω σου,ποτέ δεν τις έζησες...
γιατί να σε πονάει η θέα μιας καφετέριας,μιας ταβέρνας;μιας παραλίας;μιας οδού;γιατί τις πέρασες μαζί του;ή περιμένοντάς τον;
...γιατί να νιώθεις πως αν φύγεις λίγο μακριά από την αόρατη κλωστή που σας δένει θα σπάσεις σε άπειρα κομμάτια και θα διαλυθείς;...γιατί να μένεις εκεί που έζησες λίγες στιγμές...κλεμμένες στιγμές...μόνο και μόνο γιατί θες λίγα ψίχουλα απ'τη ζωή του άλλου...
.....ψίχουλα έρωτα,ψίχουλα χαμόγελου,ψίχουλα βλέμματος...σου φτάνουν τα ψίχουλα;τα έχεις μάλλον συνηθίσει...αλλά τώρα δεν σου φτάνουν...




....γιατί λοιπόν να θες μια βόλτα όταν εσύ αυτό που θες πραγματικά είναι μια γεμάτη ζωή;;γιατί;;;
...................................................................................................................................................................

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Έγινα νεραϊδονονά...δεν είναι καταπληκτικό????

Και ναι,έφτασε η ώρα που περίμενα ολόκληρο το καλοκαίρι.....

βάφτισα το γιο της μιας από τις κολλητές μου...μιας κολλητής που την ξέρω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου...μια κολλητή που πάντρεψα πριν λίγα χρόνια και τώρα με εμπιστεύθηκε να γίνω και πνευματική μητέρα του παιδιού της.
Το όνομα αυτού : Δημήτρης....ελπίζω να είναι ένα παιδί καλότυχο,γερό κι ευτυχισμένο...να μεγαλώσει σε μια οικογένεια που το αγαπάει και το φροντίζει...εύχομαι στους γονείς να έχουν τόση υπομονή και αγάπη όση είναι η άμμος στην έρημο....ανεξάντλητη....
Όσο για μένα και τους δύο ακόμη κουμπάρους-γιατί το χεράκι τους έβαλαν και τα δυο μου παιδιά-εύχομαι κι ελπίζω να ήμαστε πάντα κοντά του τυλίγοντας τα χέρια μας και έχοντάς το μέσα σε έναν κύκλο προστασίας που δεν θα το αγγίζει τίποτα δυσάρεστο....εξάλλου έχει νονούς σε όλες τις ηλικίες....14 για να έχει όση τρέλα χρειάζεται....17 για να έχει όση επανάσταση χρειάζεται και 34 για να έχει ωριμότητα-λέμε τώρα-....όλα αυτά μαζί ας ευχηθούμε να φτιάξουν μια πολύ όμορφη και ισχυρή προσωπικότητα....έναν άνθρωπο τίμιο,σοβαρό,υπεύθυνο και αισιόδοξο....έναν πραγματικό άντρα!

Πάντα άξιοι να ήμαστε όλοι μας....και οι γονείς και τα κουμπαράκια.....



Ευχαριστούμε όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους και όσους ήταν με τη σκέψη τους κοντά μας, επειδή δεν τα κατάφεραν να έρθουν για κάποιους λόγους.....

                                       Φιλιά σε όλους.....