Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Σχολικές αναδρομές και αναζητήσεις.......

Μετά τα παιχνίδια με τον ήλιο και τη θάλασσα όλο το καλοκαίρι,ερχόταν το χτύπημα από το κουδούνι του σχολείου,για να με προσγειώσει στην πραγματικότητα....
Έπεφτα για ύπνο από νωρίς,αφού είχα μπανιαριστεί και κουρευτεί πρώτα και ετοιμαζόμουν για τη μεγάλη μέρα..
Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν η πιο σημαντική.Δεν υπήρχαν μέσα όπως το facebook και τα κινητά κι έτσι όλο το καλοκαίρι όλοι πραγματικά χανόμασταν μεταξύ μας.
Ήταν η μέρα συνάντησης και η μέρα κουτσομπολιού.
Κάτω από τη μυρωδιά του βασιλικού και του λιβανιού-αφού τελούσε ο παπάς αγιασμό-μιλούσαμε ασταμάτητα,πειραζόμασταν,γελούσαμε.
Βασικό μέλημα όλων να μεγαλώσουμε και να πάμε σε όλο και μεγαλύτερη τάξη.
Αν ξεκινήσω από το νηπιαγωγείο που φορούσα μια ροζ ποδιά και είχα ένα βαλιτσάκι για κολατσιό,περίμενα να πάω στο δημοτικό για να γίνει η ποδιά μου μπλε και να πάρω σάκα.Όταν έφτασα στην πέμπτη δημοτικού ο δάσκαλός μας-ένας υπέροχος άνθρωπος-μας κατάργησε το μολύβι και τη γόμα.Μάθαμε με το στυλό και το μπλάνκο να σβήνουμε και να γράφουμε γιατί μας προετοίμαζε για το μεγάλο σχολείο,το γυμνάσιο.Το έβρισκα σπουδαίο να γράφω με στυλό και να σβήνω με το πινελάκι.
Πηγαίνοντας στο γυμνάσιο φορούσαμε ότι ρούχα θέλαμε,οι ποδιές πετάχτηκαν και η σάκα έγινε ένα μοντέρνο σακίδιο..Στο λύκειο παίρναμε τα βιβλία στο χέρι..μεγαλώναμε και όλα άλλαζαν...τα ρούχα,οι τσάντες,τα μολύβια,εμείς.
Ασταμάτητες ερωτήσεις : τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;και γω απαντούσα ανάλογα με τα φεγγάρια: δύτης,εξερευνητής στο δημοτικό και μεγαλώνοντας πιο καθημερινά επαγγέλματα όπως γυμνάστρια,ψυχολόγος..
Μεγάλωσα πια....και θυμάμαι τις εποχές που  πραγματικά χαιρόμασταν που βλεπόμασταν στο σχολείο και δεν είχαμε τα check in για να δούμε που πήγε ο ένας και ο άλλος διακοπές.Είχε τόση αξία η χαρά του να δεις τον άλλο μετά από τρεις μήνες,είχες τόσα να πεις..αναπολώ την ποδιά που τόσο σιχαινόμουν τότε,γιατί κανείς δεν ένιωθε άσχημα αν ντυνόταν από τη λαϊκή
ή φορούσε lacoste.Ακόμα συγκινούμαι όταν γράφω με μολύβι και σβήνω με γόμα..το μπλάνκο αφήνει πιτσιλιές λευκές που πάντα σου υπενθυμίζει το λάθος σου.Και ειδικά αυτές οι ερωτήσεις:τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;;;...........μία απάντηση και μόνο έπρεπε να δίνω....όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω παιδί....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου